Op 7 december 2023 hadden wij een eerste gesprek met de ZOB-ers Arie Breure en Hendrik Jan Hoogendoorn bij ons aan de keukentafel. De beslissing om te gaan stoppen hadden wij eigenlijk al genomen en stond voor ons vast als aankomend feit. Hoe daarmee met onze omgeving om te gaan bij deze beslissing was ons grootste vraagstuk. Ook een tijdspad moest nog uitgestippeld worden. We zagen er tegen op onze directe omgeving over ons besluit te informeren.
Na alle plannen en conclusies uitvoerig besproken te hebben met elkaar werden wat tips en adviezen gegeven en was de conclusie dat de bal volledig bij ons lag. Maar als er meer behoefte aan extra contact zou zijn, konden we altijd aankloppen. Er werd ook afgesproken dat het wellicht een goed idee zou zijn om de frustratie en het gevoel over deze onherroepelijke beslissing van mij af te schrijven in een brief die ook gebruikt zou kunnen worden om bekenden te informeren. Dit als onderdeel van de regie houden en daarmee rust, ruimte en overzicht creëren.
De brief heb ik de week daarna geschreven. Het schrijven alleen al hielp enorm om ons besluit te accepteren en door te pakken op de ingeslagen weg. Ik heb deze brief ook laten lezen aan beide heren en die vonden hem goed maar adviseerden wel om hem wat in te korten. Daar was ik het niet mee eens en liet de brief zoals die was. Wel kreeg ik steeds meer het gevoel dat de brief meer voor mezelf was dan dat ik deze ooit met de buitenwereld zou delen. Dat is ook niet gebeurd.
Vlak voor de kerstdagen kregen wij een mail waarin Arie vroeg hoe het ging met ons en gaf aan altijd voor ons klaar te staan als daar behoefte aan zou zijn. Dat stelden wij zeer op prijs maar hadden zelf het gevoel dat we goed op koers zaten dus de acute behoefte was er niet op dat moment.
In februari werd een zwaar onderwerp behandeld in de Provinciale Staten. Het ging over een NNN gebied waarbij agrariërs voor een schadeloosstelling in aanmerking konden komen. In de kleine letters werd het woord “onteigening” door de media er uitgelicht, zij maakten er iets groots van. Als lid van de Provinciale Staten besloot ik hierover het woord te doen. Een mooie gelegenheid om er een zeer persoonlijk verhaal van te maken in combinatie met het onderwerp. Het werd daarmee een emotioneel betoog over dat wat de uitwerking van beleid voor mensen betekent. Mijn bijdrage greep veel mensen aan.
Vanuit mijn directe omgeving kreeg ik veel positieve reacties. Het vakblad Agraaf wijdde er een artikel aan, er werd een video gemaakt op het bedrijf waarin ik uitgebreid de kans kreeg om over het stoppen van de melkveehouderij maar ook over het standpunt van ons in de Staten te praten. De persoonlijk geschreven brief heb ik nooit in de openbaarheid gebracht.
Vanaf toen zijn we voortvarend te werk gegaan en werd het grootste deel van de grond vrij snel voor een prima prijs verkocht aan een grote boer uit de buurt waar tot op de dag van vandaag prima contact mee is. Daarna konden we de koeien ook goed plaatsen bij andere boeren. Het grootste deel ging in een koppel naar een bedrijf in Groningen en er werden ook flink wat koeien in de buurt verkocht. Ook de melkrobot, melktank en machines konden vlot verkocht worden. Zo konden wij direct door met nieuwe plannen maken en broodnodig onderhoud aan de boerderij uit te voeren.
In de tussentijd zochten de ZOB’ers contact met de vraag of alles goed ging en werd benadrukt dat we altijd contact op konden nemen bij behoefte. Het ging naar ons gevoel prima en allemaal volgens plan maar we maakten de afspraak om na een halfjaar nog een contactmoment te hebben om te kijken of alles nog steeds goed ging met ons. Dit moment heeft nu ook plaats gevonden. We konden concluderen dat het ons prima vergaat en wij geen moment van spijt hebben beleefd. Het is goed zo!
Wij zijn zeer dankbaar voor het luisterend oor en de aandacht die wij kregen, ook al was de behoefte vaak niet heel noodzakelijk. Wij kunnen ons voorstellen dat iedereen zulke hulp op een eigen wijze omarmt en hopen dat er in de toekomst nog veel collega’s gebruik zullen maken van jullie luisterend oor en steun die ZOB te bieden heeft. Heel hartelijk bedankt!
Edwin en Cindy Veldhuijzen